Gözlerdeki umut yavaş yavaş soluyor her yenilgide,kuruyor sonra düştü düşecek.
Gözler sahaya dönmüş,bir damla su bekliyor.
Yeniden yeşersin diye yaprakları,
Güneşi artık duyumsayamayan,günebakanlar gibi,başımız önümüze eğiliyor
Kadıköy sokaklarından,ve Ankara ve Sivas ve Manisa ve Eskişehir,Bursa,akıp gidiyoruz.
Biz sevmeyi doğru öğrenmişiz.
Çıkar gözetmeden,karşılık beklemeden
öfkeyi yaklaştırmıyoruz bu yüzden yanımıza
kızgınlığımızı elimizin tersiyle itiyoruz
Birbirimizin kızgınlıklarını yamıyoruz gerekirse
Ucu bucağı görünmeyen bittiği yerde gökyüzünün laciverdi ile kavuşmuş
boylu boyunca sarıya kesmiş bir günebakan tarlasıyız.
Bizim gözümüz her daim güneşe dönük.
Doğarken,en tepedeyken ve batarken..
Hiç bir fırtına ayıramaz artık bizi buradan
Hep burada olacağız yüzümüz hep sana dönük olacak
Kuruyup dökülsek,teker teker toprağa karışsak bile
her yeni sezonla,yeniden yeşereceğimizi biliyor olmanın
güvenini taşıyacağız.
Dünya döndükçe,sen varoldukça biz burada olacağız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder